Անկախութիւնը Առաքելութիւն Մըն Է Որուն Համար Արժէ Ապրիլ. Դոկտ. Հրայր Ճէպէճեան
Ես հայ մըն եմ որ ծնած, դաստիարակուած եւ ապրած եմ Պէյրութ, Լիբանան եւ ունիմ Լիբանանեան հպատակութիւն։ 2005 տարին աշխատանքային նստավայրս տեղադրուեցաւ Նիկոսիա,Կիպրոս, ուր նաեւ ստացայ Կիպրական հպատակութիւն։ Արդէն եղաւ աւելի քան երեսուն երկար տարիներ ուր կը գործեմ Արաբական Ծոցի երկիրներու տարածաշրջանին մէջ։ Եւ իմ հարցումը, « Ուր՞ է իմ տունը։ Պէյրութ՞, Նիկոսիա՞, Քուէյթ՞ ու տակաւին»։ Երեւի կրնամ ներկայացնել սփիւռքահայու ապրած կեանքի մէկ լաւ տարբերակը, ապրելով հոս թէ հոն։ Բայց իմ սրտին մէջ կայ սէր եւ երախտագիտութիւն։ Սէրը եւ երախտագիտութիւնը այն երկիրներուն որոնք ինծի տուին հպատակութիւն,ինքնութիւն, ուսում,երդիկ եւ մարտահրաւէր՝որպէսզի կարենամ արժէքի կեանքը կերտել։ Եւ իմ սրտին մէջ կայ նոյնքան ուրախութիւն եւ անձկութիւն։ Եւ այդ իմ հայրենիքիս՝Հայաստանի հանրապետութեան է՝որուն անկախութեան 29-րդ տարեդարձն է Սեպտեմբեր 21-ին։
Այս այն հայրենիքս է՝որ իմ սրտիս մէջ կը կուտակէ հպարտութիւնը՝իւրաքանչիւր անգամ որ կ՚այցելեմ։ Հոն ուր կեանքիս համար մշակոյթի հասկացողութիւնը կը մշակուի եւ Քրիստոնէական հաւատքս կը զօրանայ։ Հայրենիքը՝ուր իմ ազգային ինքնութիւնը կը մխրճուի նոյնինքն իր հողին մէջ եւ որուն մէջէն իմ պատկանելիութեան գիտակցութիւնը կ՚արտացոլայ եւ կը բիւրեղանայ։
Եւ այսօր՝իւրաքանչիւր հայ ունի մէկ կարեւոր առաքելութիւն։ Առաքելութիւնը՝պահելու, հոգալու եւ ծաղկեցնելու Հայրենիքը՝անկախ թէ ուր կ՚ապրի։ Եւ անկախութիւնը այս իմաստով՝հայուն համար պէտք է դառնայ առաքելութիւն՝որուն համար արժէ ապրիլ։
Շնորհաւոր անկախութեան տարեդարձ՝Հայաստանի հանրապետութեան։ Անկախութիւն մը՝ուր հայուն կեանքի ինքնութիւնը կը խարսխուի եւ կը վերածուի ազգային առաքելութեան։ Առաքելութիւն մը՝ որ մեր կեանքերը կը դարձնէ իմաստալից։
Եւ այս այն առաքելութիւնն է որ հայուն կեանքը կը դնէ պատմութեան շարունակականութեանը մէջ։