Նրանց «Ապագան» ու Մեր Բզկտուող Հայրենիքը․ «Ալիք»

Խմբագրական

Տեղ համայնքում ազրպէյճանական սադրանքից օրեր առաջ, Ն. Փաշինեանն անդրադառնալով Տեղ-Կոռնիձոր հատւածում Հայաստանի եւ ազրպէյճանի ներկայացուցիչների կողմից իրականացւած սահմանաճշտման աշխատանքներին յայտարարեց, որ դրանց արդիւնքում իրավիճակն «էականօրէն բարելաւուել է»:

Սիւնքում, իրավիճակի «էական բարելաւման» մասին Փաշինեանի հերթական մերկապարանոց յայտարարութեանը թիթեռնիկի կեանք էր անհրաժեշտ, որպէսզի կրկին անգամ պարզ դառնայ, որ ազրպէյճանը չի փոխել, եւ մտադիր էլ չէ փոխելու իր ձեռագիրը:

Առհասարակ պաքւի վերջին ամիսների (եւ ոչ միայն) գործողութիւնները երիցս ամրապնդում են այն մօտեցումը, որ ալիեւի բռնապետական վարչակազմի նպատակը ոչ թէ Հայաստանի հետ խաղաղութեան կայացումն է, այլ՝ տարածաշրջանն առանց հայի եւ Հայաստանի (Արցախը ներառեալ) տեսնելու պանթուրքիստական հրէշաւոր ծրագրի իրագործումը:

Այս իրողութիւնն արդէն ակնյայտ է բոլորին, բացառութեամբ ՀՀ գործող իշխանութիւններին, որոնք դեռեւս պատրաստ են թշնամուն զիջել ցանկացածը, միայն թէ ամբողջովին կեանքի կոչեն իրենց հակազգային օրակարգը, որի բանալի սահմանումներն են «խաղաղութեան դարաշրջան», «ապագայ կա՛յ» եւ «լաւ ապրել» մտագարութիւնները:

Յիշեցման կարգով.

-Նրանք Արցախը «ծանր բեռ» յայտարարեցին, որից օր առաջ ազատուել էր պէտք՝ «լաւ ապրելու» համար,

-ոսոխին յանձնւած Շուշին «դժգոյն ու դժբախտ» քաղաք յայտարարեցին, որպէսզի արդարացնեն 20-րդ դարի երկրորդ կէսի իր մեծագոյն յաղթանակի խորհրդանիշից, հայ մարդուն զրկելու իրենց անպատւաբեր եւ դաւաճանական քայլը,

-Գորիս-Կապան ճանապարհը զիջեցին, որ թշնամին չյարձակուի,

-«էն սարի ծայրին» գտնուող Սեւ լճի համար որոշեցին «անիմաստ» չպատերազմել,

-Աղաւնօն ու Բերձորը թշնամունը յայտարարեցին ու յանձնեցին,

-Ջերմուկում ու Վարդենիսում թշնամին առաջ եկաւ ու ամրապնդուեց նոր դիրքերում, իսկ նրանք խօսեցին օր առաջ խաղաղութեան պայմանագիր կնքելու իրենց «անկոտրում կամքի» մասին:

Եւ հէնց այս խորն ու անյատակ թուացող գորշ իրականութեան ֆոնին է, որ մենք վերջապէս պէտք է ընդունենք կայացած այն փաստը, որ ՀՀ օրուայ իշխանութիւններից որեւէ ակնկալիք չպէտք է ունենալ Հայաստանի եւ Արցախի անվտանգութիւնն ու քաղաքացիների պաշտպանւածութիւնն ապահովելու գործում:

Մենք պարտաւոր ենք գիտակցել, որ այս համազգային խայտառակութիւնն ու նուաստացումը կը շարունակուի այնքան ժամանակ, քանի դեռ երկրի ղեկին են այս իշխանութիւնները, իսկ իրավիճակը կը շտկուի այն պահին միայն, երբ Հայաստանում կը ձեւաւորուի ազգային, պետականամէտ իշխանութիւն:

Սթափուել է պէտք: Հայոց պետականութեանը սպառնացող վտանգներն ու մարտահրաւէրները գնալով շատանում ու խորանում են՝ կրելով գոյաբանական բնոյթ, իսկ մի օր կարող է շատ ուշ լինել պետականութեան գահավիժող ընթացքը կանգնեցնելու համար: