Մայիս 28-ը՝ Խորհուրդ Ահազանգի Եւ Փրկարար Ապագայի… «Ալիք»
Խմբագրական
104 տարի է անցել 1918 թւականի Մայիսի 28-ի համաժողովրդական սխրագործութիւնից։ Դա իր հերթին արդիւնաւորւեց ԱԶԳ-ՊԵՏՈՒԹԻՒն հասկացութեան արժէքային համակարգի մեկնարկով, յօգուտ բովանդակ հայութեան ինչպէս տեսանելի, այնպէս էլ անտեսանելի ապագայի հաշւին…
Այդ համազգային արժէքի վերակենդանացումը ազգովի պարտական ենք հաւասարապէս 19-րդ դարավերջի վիպասան ՐԱՖՖԻ-ի բնութագրմամբ՝ դարաւոր թմբիրից զարթօնք ապրող «ԽԵՆԹ»-ին եւ 20-րդ դարասկզբի անհնարինը հնարաւոր դարձնող ՍԵՒԱԿԵԱՆ «ԽԵՆԹԵՐ»-ին…
Եւ ի հեճուկս Ազգ-Պետութիւն համակարգի աւելի քան 70-ամեայ տարանջատ գոյավիճակի (Խորհրդային Հայաստանի ոչ-ինքնիշխան կարգեր եւ պետականազուրկ Սփիւռք), հայոց համազգային մտքի հիմքում դեռեւս ընկած էր նոյն, բայց այս անգամ ԱՐՑԱԽԵԱՆ «ԽԵՆԹԵՐ»-ի սխրագործութեամբ վերստին ազգ-պետութիւն հասկացութեան վերականգնման իրողութիւնը, ինքնիշխան պետութեամբ եւ ազգային ու համազգային տեսլականի նւիրականացմամբ…
Ահաւասիկ, 21-րդ դար եւ Հայոց նորագոյն յաղթանակի արգասիքները դարձան անկախ պետականութեան կայացման հրամայականները, որի համընդհանուր բանաձեւը հանդիսացաւ ՀԱՅԱՍՏԱՆ-ԱՐՑԱԽ-ՍՓԻՒՌՔ եռամիասնութիւնը…: Դա անտարակուսօրէն բերելու էր ԱԶԳ-ՊԵՏՈՒԹԵԱՆ արժեհամակարգի առաւել կոփմանը՝ նոյն ազգի ու պետութեան քաղաքական, սոցիալ-տնտեսական, մշակութային ու կրթական առաւել առաջադիմութեան սիրոյն:
Հայոց ազգային գաղափարախօսութեան աստիճանական կեանքի կոչման դժւարին ու տատասկոտ ճանապարհին, սակայն, նոյն բնագաւառներում թոյլ տրւած սայթաքումները, պարարտ հող ստեղծեցին, որպէսզի հայի ազգային-պետական նպատակներին ու շահերին մշտապէս ընդդիմացող արտաքին թշնամին եւ ցաւօք, «պատմական չարիքների» օրինաչափութեամբ՝ ներքին եւ իւրայինի ազգակործան խարխափումները հայութեանը, այսօր, ազգովի դէմ-յանդիման կանգնեցնեն նոր ու անհամեմատ ծանրակշիռ մարտահրաւէրների առջեւ:
Եւ այդպէս՝ մեր մեծագոյն ձեռքբերման՝ այսինքն Եռամիասնութեան դէմ թշնամիների որպէս խոցելի թիրախ ընտրւեց յաղթանակած Արցախը, քաջ գիտակցելով, որ նրա խոցումը վիրաւորելու եւ հարւածելու է նոյնինքն ՀՀ-ի պետական ինքնիշխանութեան կարգուսարքը, մեծ սպառնալիքի տակ դնելով Հայաստանի Հանրապետութեան ազգային-պետական շահերը:
Ահա, այսպիսին է հայի մերօրեայ բարդագոյն մարտահրաւէրը, որն էլ անշուշտ, միեւնոյն «պատմական յիշողութեան» օրինաչափութեամբ պէտք է դիմագրաւել ու յաղթահարել ազգովի:
Իսկ այդ սրբազան նպատակի կենսագործման երաշխիքն ու յուսալի ապաւէնը, ոչ այլ ինչ է, եթէ ոչ նոյն՝ Մայիս 28-եան մշտանորոգ եւ խորախորհուրդ պատգամներին ականջալուր լինելու հրամայականներով առաջնորդւելը…: