Հանրութեանը Ներարկել Պայքարի Ոգի․ «Ապառաժ»
Խմբագրական
Ճգնաժամերի կառավարման համար անհրաժեշտ պայման է կարգապահութիւնը: Կարգապահութիւնն իր մէջ ենթադրում է համատարած եւ առանց խտրականութեան կանոնների ու կարգերի կիրառում:
Դեկտեմբերի 12-ից Արցախի շրջափակումը ճգնաժամային կարգավիճակ է ստեղծել երկրում, իսկ դրա կառավարումն առաջնային օրակարգ է իշխանութիւնների համար:
Շուրջ մէկ ամիս է, որ մարդասիրական օգնութիւններով եւ ռուս խաղաղապահների, ինչպես նաեւ Կարմիր խաչի ներգործուն մասնակցութեամբ Արցախում նուազել է շրջափակման հետեւանքով առաջացած առաջին անհրաժեշտութեան ապրանքների սղութիւնը: Արդէն բնակչութիւնը վարժուել էր իրողութեանը եւ անտարբերութեան մթնոլորտ էր տիրում բուն խնդրի՝ շրջափակման նկատմամբ: Այդ անտարբերութեանը նպաստեց նաեւ իշխանութիւնների որոշումը՝ «խիստ անհրաժեշտ պայմաններում» քաղաքացիների երթեւեկութեան արտօնումը: Սակայն իրադարձութիւնների զարգացումը թոյլ չտուեց, որ դիւրահաւատութեան եւ միամտութեան «ցանկալի» մթնոլորտը շարունակուի:
Յունիսի 16-ից Հայաստանի Հանրապետութեան տարածքում, Հակարի գետի կամրջի վրայ ազրպէյճանական դրօշի տեղադրման պատրուակով փոխուեց իրավիճակը:
ազրպէյճանական կողմն արգելափակեց Արցախ մուտք գործող մարդասիրական օգնութիւնների եւ դեղորայքի մատակարարումը, մինչեւ իսկ չթուլատրուեց ծայրայեղ կացութեան մէջ գտնուող հիւանդների տեղափոխումը մայր Հայաստան: Խոչնդոտներ ստեղծուեցին նաեւ ռուս խաղաղապահների տեղաշարժի համար:
Այս պայմաններում Արցախում առաջնային խնդիր է խուճապային տրամադրութիւնների զսպումը: Այդ կարեւոր հանգամանքը առաջին հերթին պէտք է լինի Արցախի իշխանութիւնների ամէնօրեայ օրակարգում: Հանրութեան հետ բաց, անկաշկանդ զրոյցը, ստոյգ տեղեկատուութիւնը եւ, ինչպէս նշուեց, կարգապահութիւնը այն գործօնները պէտք է դառնան, որոնց միջոցով պէտք է նուազագոյնի հասցնել խուճապային իրավիճակները:
Արցախի իշխանութիւնները փոխանակ վերջին ամիսներին զօրաշարժի ենթարկեն պետական, հանրային եւ մասնաւոր բոլոր կարգի ներուժը, անում են ճիշդ հակառակը՝ ցուցաբերում են անճարակութիւն եւ կեղծ պատրուակներով փորձում են արդարացնել իրենց գործողութիւնները՝ հատելով իրենց կողմից սահմանուած կարմիր գծերը:
Պետական կուռ համակարգի պահպանումը չի նշանակում, որ պէտք է կատարել անհասկանալի փոփոխութիւններ պետական կառոյցների գործառոյթների մէջ, յաճախակի կադրային փոփոխութիւններով խառնաշփոթ ստեղծել, խորացնել անորոշութիւնը եւ այդ ամէնի արդիւնքում անհուսութեան տրամադրութիւններ սերմանել հանրութեան մէջ:
Հանրութեանը պէտք է փոխանցել գաղափարական լիցք: Նպատակը դարձնել ոչ թէ «լաւ ապրուստի» ապահովումը, այլ, դժուար ապրելակերպով հանդերձ, hայրենիքում ազատ ու անկախ ապրելու պայքարի համար պատրաստակամութիւնը: Ահա այն բանալի գաղափարախօսութիւնը, որն այսօր պէտք է տիրական լինի Արցախում: