Պատմութեան Մէջ Այս Ամօթը Խարան Կը Լինի Հայ Ազգի Ճակատին, Եթէ Չսրբագրենք Այն… «Ապառաժ»
Խմբագրական
2018թ-ի իշխանափոխութիւնից յետոյ նոր թափով սկսուեց արժէքների դէմ պայքարը: Հայրենիքի առջեւ իրենց աւանդն ունեցած անձանց հանդէպ սկսուեցին հետապնդումներ, էժանագին շոուներ, շինծու գործեր, արժեզրկող եւ բարոյազրկող քայլեր՝ հանրութեան աչքի առջեւ սեւացնելու, յաղթանակած բանակը թուլացնելու, Հայրենիքի համար պայքարն անիմաստ եւ անարժէք դարձնելով:
2020-ին 44-օր պայքարելով Արցախը դիմադրեց, դիմադրեց երկու ճակատով՝ ներքին եւ արտաքին: Այն, որ նախանշուած էր ծրագիրը՝ յայտնի էր 2018-ից, սակայն Արցախը չենթարկուեց, ժողովուրդը դիմացաւ, դիմադրեց, որպէսզի կարողանայ պահել Արցախը հայկական: 2020-ից յետոյ սկսուեց Արցախի յանձնումը, փուլ առ փուլ նահանջեց, յանձնուեց:
Նոյեմբերի 9-ի խայտառակ պայմանագրով Արցախի ամբողջական յանձնումն աւարտին հասցուեց 2023-ին՝ ցեղասպանութեան վտանգի տակ տեղահանութեան ենթարկելով արցախայութեանը, պաքուի բանտերում թողնելով Արցախի ղեկավարութեանը: Արցախի Հանրապետութեան կայացման եւ գոյատեւման գործում նրանց բաժին պատասխանատուութեան եւ աւանդի մասին շատ է խօսւում:
Մէկ տարի է նրանք պաքուի բանտերում են, պէտք է բոլոր ուժերով գործել, որպէսզի ճնշում գործադրուի ազրպէյճանի նկատմամբ՝ նրանց ազատումը չդարձնել որեւէ ծրագրի իրագործման խաղաքարտ:
Այն ինչ տեղի ունեցաւ մէկ տարի առաջ՝ բոլորը կարող են տարբեր կերպ մեկնաբանել, սակայն կայ մէկ կարեւոր հաստատում՝ պայքարը չէր արժեզրկուի, եթէ բոլորն իրենց բաժին պատասխանատուութիւնը կրէին: Արցախը պայքարում էր իր խօսքը լսելի դարձնելու միջազգային հանրութեանը, փորձ էր արւում միասնական ջանքերով Արցախի առջեւ ծառացած մարտահրաւէրներին դիմագրաւման համար ուղիներ որոնելու:
Ցաւօք, Արցախի յանձնման ամբողջական ծրագիրն իրականացուեց համահայկական եւ միջազգային անտարբերութեան արդիւնքում: Պատմութեան մէջ այս ամօթը խարան կը լինի հայ ազգի ճակատին, եթէ չսրբագրենք այն։