ԱՂՕԹՔ. Վեհանոյշ Թեքեան
Անառիկ կեանք էութեան
Քաղցրահոգի Զօրութի՛ւն,
Դարագոռունչ ապառաժ
Տարագրուած անդաստան,
Խաղաղութեան օթեւան
Կը սարսռային եղեգները յարատունկ
Երբ նորատունկ սերունդի սի՛րտ խրուեցաւ
դաշոյնի հետ դաւադիր,
եւ ծնրադիր՝ հալած խունկի արտօսրի պէս։
Ահա ուսերս ծակծկած
Դարձեալ եկայ նոր ուխտի,
Ո՜վ Զօրութիւն բարեշունչ
Նոր պատանքուած տաճարէն դուրս ծորող երդուեալ
Անշարժացո՛ւր Չարի հոգին
անդունդնե՛ր կան անոնց համար։
Տո՜ւր վիրաւոր հայրենիքիս
Ծո՜ւխդ, գութդ ծխանի,
Վերադարձո՛ւր քաղցրութիւնը հոգիիս
ու վեհութիւնը ազգիս։
Սիւնեաց սարե՛ր կ՚ապրին, Շուշիի վարդե՜ր կ՚ապրին
Մեր ատրուշան հոգիներուն մէջ ղուրպան։
Փակէ բոլոր անդունդները
փակէ՜՜՜ բոլոր անդունդները,
Եւ տո՛ւր մեզի
Անխղճութեան խրխինջ խեղդած,
Մաղթանքներու, խոստումներու սահմանն անցած
Ճշմարտահեր Առաւօ՛տը Նաւասարդի։